سکوت، با رضایت کامل!
با رضایت کامل!
سکوت، با رضایت کامل!
با رضایت کامل!من امشب سرخوش و دیوانه و مست و غزل خوانم
به جام می پناه آورده ام ، از غم گریزانم
گر از میخانه باز آیم، مرا غم باز می جوید
.
.
.
.
روید ای دوستان،
من گوشهُ میخانه می مانم...
می مانم...
.
.
.
.
مُردم از بس خوردم!
!
!
!
.
.
.
ای دل چو فراق یار دیدی خون شو
ای دیده موافقت کن و جیحون شو
ای جان٬ تو عزیز تر نه ای از جانان
بی یار نخواهمت٬ ز تن بیرون شو
.
.
.
.
.
.
.
به کویت با دل شاد آمدم ،با چشم تر رفتم
به دل امید درمان داشتم، درمانده تر رفتم
من مسکین به راه عشق چون از پا درافتادم،
به سر رفتم
.
.
..
..
...
...
پر کن پیاله را
کاین آب آتشین
دیریست ره به حال خرابم نمی برد
*
این جام ها که در پی هم می شود تهی
دریای آتش است که ریزم به کام خویش
گردآب می رباید و آبم نمی برد
*
من با سمند سرکش و جادویی شراب
تا بیکران عالم پندار رفته ام
تا دشت پر ستارهً اندیشه های گرم
تا مرز ناشناختهً مرگ و زندگی
تا کوچه باغ خاطره های گریز پا
تا شهر یاد
دیگر شراب هم جز تا کنار بستر خوابم نمی برد
*
هان ای عقاب عشق!
از اوج قله های مه آلود دوردست
پرواز کن به دشت غم انگیز عمر من
آنجا ببر مرا که شرابم نمی برد
آن بی ستاره ام که عقابم نمی برد
*
در راه زندگی
با این همه تلاش و تمنا و تشنگی
با اینکه ناله می کشم از دل که:
آب...آب...
دیگر فریب هم به سرابم نمی برد
*
پر کن پیاله را...
*
فریدون مشیری
نگاه
..
.
.
.
کنار تو نشسته ام، میان ما نمانده هیچ حائلی
بریده بندهای غیر
گسسته ام ز بود و هست
تورا نگاه می کنم، تورا که هستی منی.
به روی خوب تو نگاه می کنم
و هستی ام، چو پاره پارههای برف
به زیر گرمی نگاه جانفروز تو
به یکدم آب می شود؛
تو مرگ ذره های جسم بی خود مرا نگاه می کنی
ومن به واپسین دم حیات،
تورا نظاره می کنم٬
تورا که هستی منی.
.
.
.
.
.